ی فنجون قهوه با طعم ِ تمشک

و آغاز ، همان تپش ِ قلب ِ توست ..

ی فنجون قهوه با طعم ِ تمشک

و آغاز ، همان تپش ِ قلب ِ توست ..

ی ِ وقتایی ،، ی ِ روزایی

دونفری نزدیک ِ پنجره ... با قدمای پُر قدرت انتخابش میکردم ، این طرف صندلی جایی که تموم ِ زاویه ی پنجره فقط تو چشمای خودم باشه می نشستم ، و صندلی ِ رو به رو همیشه خالی بود ! همیشه دوست داشتم وقتی کافه میرم تنها برم ، خودم باشم و ی ِ صندلی ِ پُر از سکوت تا بتونم خوب نگاه کنم ، خوب فکر کنم ، حتی تنهایی قهوه خوردن رو هم دوست دارم ، همیشه پنجره ها رو دوست داشتم و دارم ، پشت ِ این پنجره ها نه تنها دنیای واقعیت هارو نشون میده بلکه دنیایی پُر از رمز و راز و برات به تصویر می کشه .. مثه ذهن ِ خودت که پُر از رمز و راز ِ


نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد