ی فنجون قهوه با طعم ِ تمشک

و آغاز ، همان تپش ِ قلب ِ توست ..

ی فنجون قهوه با طعم ِ تمشک

و آغاز ، همان تپش ِ قلب ِ توست ..

چشم ترم !

 

پیاده می رفتم

نگاه شعله ورم بود و اشکِ چشم ترم

نگار خانه ی عمر گذشته در نظرم ...

    چه دره های عمیقی !

                  نمی توان پل بست ؟

به لحظه های گریزان ، نمی توان پیوست ؟