نمیدانم

جلوی آینه مینشینم و با انگشتانم دست به لب ، پوست پوست های لبم را میکنم ، بی هوا پاهایم را تکان میدهم ، ذهنم نمیدانم کجا مشغول است اما چیزی در درونم فریاد نخواستن میکند .. نخواستن ک ِ نه ، بگذار جور ِ دیگری بگویم بانو ، در این هفته ی لعنتی ک ِ با ابرو های گره خورده م شروع شد تا همین حالا عین ِ سگ پاچه م را میگیرند و پاچه میگیرم ، زیبای خفته میگوید خوب فکرهایت را بکن هنوز دیر نشده ، اما دلیل های محکم میخواهم .. لعنت به من با این اعتقادات ِ تخماتیکم ! لعنت به من ! خُب چیزی درونم میگوید ک ِ درستش کن ، تو میتوانی اخرش را نمیدانم ، اولین اشک هم ریخته شد اما خوبم ، دوز ِ خستگی ِ درونم فوران کرده است ..