رویاها

خیلی چیزا تو وجودم ناارومم میکنه ، ادما با رویاهاشون زنده ن ، رویاهایی که خیلی سخت میشه به دستشون اورد ،، وقتی فکرشو میکنم همه ما آدما وقتی چیزی برامون رویاس ، رسیدن بهش سخت تره ، مثه بچه ای که راه رفتن بلد نیست ، ولی وقتی ی ِ سیب نشونش میدن تمام ِ تلاششو میکنه که بره اون سیب و بگیره و هی اون سیب و ازش دور میکنیم ، اون بچه هه ایم ، اون بچهه م ! 

رویاهای بزرگی توی سر دارم و هنوز حتی نمیتونم راه برم ، کی میشه بهشون برسم و اروم بگیرم ؟ کی میشه با وجود اونا به آرامش برسم ؟

این روزا همه سراغمو میگیرن ، اونقدری مهم شدم که خودم بی خبرم ! 

این نوع ِ مهم شدن از سر ِ فضولی ِ ک ِ خُب خیلی هم دوسش ندارم !

آدما ازم دور شدن ، به خاطر ِ تغییر شرایطم ، و فقط میگن میخوایم مزاحمت نباشیم ، انگار که دنبال بهانه ای باشن که خیلی وقته میخوان تو نباشی و راحت تر زندگی کنن ! 

قدم بردااشتم و به سمتشون رفتم ولی خُب متاسفانه روی دیواری یادگاری نوشتم که اصلن "نبود"