ازمون ِ عشق

گاهی حس میکنم حرفی برای گفتن ندارم ... اما احتیاج زیادی برای حرف زدن ، نوشتن دارم .. الان هم از همون وقت هاست ، که حرفی ندارم اما دلم میخواد که حرف بزنم و بنویسم ، ازین روزای خاصم ، گاهی وقتا شکایت میکنم که این روزا چرا انقدر کش دار شدن و چرا به محبوبم نمیرسم و در کنارش به ارامش ، ولی بعدش نهیب میزنم و شرایط رو که نگاه میکنم میبینم که خیلی هم خوبه ک ِ زمان داره کش میاد و منو تو رو از هم کمی دور نگه داشته ، ما هر دومون توی ازمونیم ، تا به خواسته های قلبیمون برسیم .. آزمون ِ عشق ! 

هر روز از خدا عشق ِ و علاقه ی بیشتری طلب میکنم و این علاقه ی بیشتر ارامش ِ بیشتری هم برام به وجود میاره ، از اون ارمان های روزهای اول کمی دور تر شدم و زندگی ِ جلوه ی حقیقی تری برام پیدا کرده ، 

شاید خیلی بی مفهوم طی کردم .. خیلی تنها با افکارم پیش رفتم ولی حالا که حرف زدیم و مهر ِ سکوت رو شکستیم فهمیدم که چقدر میتونم تورو تحسین کنم ، تویی که مرد ِ زندگی ِ من هستی و باعث افتخارمی ، و شاید هر کس ِ دیگه ای جای من بود و با افکار ِ دیگه ای بود باعث ِ افتخارش نمیشدی ! 

برای بار ِ دوم توی زندگیم دیشب چقدر خوشحال شدم که تو هم باز مثل خودم فکر میکنی ..

خیلی چیزا که توی این زندگی پوچ ِ رو تو پوچ میبینی .. خیلی چیزا که به نفع توء ! خیلی خوشحالم که تو حقیقت ِ منو "میبینی" و این دیدن ِ تو ارومم میکنه ! خوشحالم که توی انتخاب ِ مرد ِ زندگیم اشتباه نکردم ! 

قبل ازین زمان خیلی چیزا رو بهم ثابت کرده بود و همونطور که گفتم به تنهای راه رو طی کرده بودم .. ولی انگار تو همراه ِ لحظه به لحظه ی من بودی و من خودمو رو تنها میدیدم